Bugün  için Eskişehir’de  kırsal kesime bakış açımızı neden yeniden ayarlamak gerektiğini anlatan yazıyı kaleme almıştım.
Trakya Kalkınma Ajansı Genel Sekreteri  Mahmut Şahin, Vahap Munyar, Barış Sedef, Güray Erdoğan, Alper Bakır’la Keşan  ile Uzunköprü arasında bir kömür madeni ocağını gezmek için yoldaydık. Telefonum çaldı, arayan Seyfi Uyanık’tı : İlhan Yalçın’ı kaybettik! dedi.
Bir gün önce İlhan’ı telefonundan aramıştım; telefona çıkan bayan, kendisinin rahatsız olduğunu, hastanede  yattığını söylemişti. Geçmiş olsun dileklerimi söylemlerini rica etmiştim. Bir gün sonra da o beklenmedik acı haberi aldım.
İlhan Yalçın’ın babası Yusufeli’den Eskişehir’e  gelmişti. Köprübaşında  Hürriyet Bürosu yanında dükkanı vardı. İlhan da benim Tunalı Ortaokulu’nda  öğrencim oldu.
Artvin kökenimiz nedeniyle  İlhan’a  takılırdım: “ Bu Yusufeli’lerin sana işi düşerse ‘yapacaksun’ derlermiş… Seni  onlara  işin düştüğü zaman ‘bağacauğ’ diye geçiştirirmiş !”
Ne zaman telefon etsem, açar açmaz, “Bağacauğ, bağacauğ…” diye söze girerdi.
İlhan Yalçın’ın sevgisi, saygısı hiç eksilmedi. Kanal 26’nın kuruluşundan bugüne serüvenini bilenlerdenim. Medya konusunun  dünya genelinde, ülkeler düzleminde ve yerel ölçeklerde giderek zor işlerden biri haline gelmesini yakından izleyenlerdenim.
Yerel medya ve yaygın medyayla olan ilişkilerimi hiç kesmedim. Her iki  düzlemde olduğu gibi yazılı ve görsel medya kanalarının yönetimindeki zorlukların bire bir tanıklık ediyorum.
Pahalı bir iş olan  medyayı yaşatma konusunda  İlhan Yalçın  ve Yaşar Abacı  iki nedenle takdir edilmeli: Birincisi, ülkemizin geleneğinde pek olmayan ortaklığı çok genç yaşta gerçekleştirdiler ve bugüne kadar sürdürdüler… İkincisi de  sabırla, inatla direnerek medya alanında kalmayı becerdiler. Bu iki nedenden ötürü  köken olarak hemşehrim ve  öğretmenlik yıllarından öğrencim İlhan’la her zaman  takdir ettim; pürüzsüz ilişkilerimiz  sürdü.
Çok genç yaşta, beklenmedik bir zamanda aramızdan ayrıldı, sonsuz yolculuğuna çıktı.
Kederli annesine, babasına, eşine ve çocuklarına  başsağlığı  ve sabırlar diliyorum.
Bazı anlar insan söyleyecek söz bulmakta  zorlanır. Şu anda  öyle hissediyorum: Ne söylesem boş… Ne desem anlamı yok. İlhan’ı yüreğimizde yaşatacak, sağ olduğumuz süre Kanal 26’ya uğradığımızda  çalışma masasının karşısında oturup  söyleşilerimizde O’nu anacağız… Kapıdan girer girmez yüksek sesle  “ Yapacaksun, yapacaksun…” diye seslenmeyi sürdüreceğim.