Sivrihisar Ulu Camii, 1231-1232 yıllarında Emir Celaleddin Ali tarafından inşa edilmiş, 1274 yılında ise Mevlana Celaleddin Rumi’nin müritlerinden Emineddin Mikail tarafından bugünkü haline getirilmiştir. Camiye girerken sizi dört ayrı kapı karşılar ve içeri adım attığınızda ahşap direklerin ihtişamıyla büyülenirsiniz. Bu direkler, ardıç ve sarıçam ağacından yapılmış olup, çatıyı taşıyan 67 adet ahşap direk üzerine Bizans dönemine ait başlıklar kullanılarak, geçmişin izleri günümüze taşınmıştır.
Caminin ortasında yer alan “aydınlık feneri”, iç mekâna yukarıdan ışık sağlayarak mistik bir atmosfer yaratır. Ahşap sütunlar ve ince işçilikle yapılmış ahşap minber, caminin dikkat çeken unsurları arasındadır. Minber, kündekari tekniğiyle ceviz ağacından yapılmış olup, kapı kemerini Ayetel Kürsi yazılı bir kuşak çevreler.
Minberin taht kısmındaki kare şebeke dolgusunda sekizgenlerin birbirini kesmesinden oluşan örgü motifi, dikkat çekici ve karakteristiktir. Minberin, 1924 yılında yıkılan Kılıç Mescidi’nden getirildiği düşünülmektedir. Caminin mihrabı ise alçı süslemelerle bezenmiştir. Mihrabı çevreleyen en dıştaki birinci şeritte sülüs karakterde yazı, ikinci şeritte üzüm salkımları ve dallarından oluşan bitkisel motifler, üçüncü şeritte ise geçmeli beşgenlerden oluşan beş ve on kollu yıldız motifleri yer alır.
Sivrihisar Ulu Camii, Anadolu’nun Orta Çağ Dönemi Ahşap Hipostil Camileri olarak 2023 yılında UNESCO Dünya Mirası Listesi’ne kaydedilen beş camiden biridir. Listedeki diğer camiler Afyonkarahisar’daki Ulu Cami, Ankara’daki Ahi Şerafettin (Arslanhane) Camisi, Konya’daki Eşrefoğlu Camisi ve Kastamonu’daki Mahmut Bey Camisi'dir. Bu listeye girmesi, caminin tarihi ve kültürel değerinin uluslararası düzeyde tanınmasını sağlamıştır.
