Yeni kuşaklar attığım başlığı anlamakta zorluk çekebilirler. “I-ıhh” şuradan geliyor: 1960’lı yıllarda ünlü tiyatro oyuncusu Lale Oraloğlu tiyatrosunda Aristofanes’in savaş karşıtı Lysistrata adlı oyununu “Kadınlar ı-ıhh derse adıyla sahneye koymuş, bizim yasakseverler tiyatro sanatının bu büyük klasiğini müstehcenlik iddiasıyla yasaklayınca Lale Hanım sahnede açlık grevine yatmıştı.  Kardeşim Abdullah orada çalıştığı için gidip görmüştüm.
    Benim burada sözünü ettiğim “I-ıhh” erkeklerle ilgili.  Ve konu yatak değil, edebiyat ve özellikle roman! Okumak ve yazmak!
    Geçen hafta New York Times’da yayınlandı, birçok yerde de tartışıldı.  Efendim, Amerika’da genç erkekler artık roman okumuyor ve yazmıyormuş.  Hatta bütün olarak edebiyata burun kıvırmaktaymış.  Bu, çok önemli bir kültürel kırılma noktası sayılmalıymış.  Roman alanında “en çok satan”ların dörtte üçü kadın yazarlarınmış, alıp okuyanların da aşağı yukarı yüzde 80’i kadınmış.
    Makalenin yazarı soruyor: Bu dengesizlik vahim bir sosyolojik ve kültürel soruna işaret etmiyor mu?  Genç erkekler roman okumuyorsa  kültür ve eğitim açısından ne anlama gelir?
     Yazar, roman okumayan genç erkeklerin farklı olarak neler yaptığını da ima ediyor:  Bilgisayar oyunları ve porno.  Ve salonda yapılan spor! 
DİPLOMALI HÖDÜK OLMAMAK İÇİN 
     Kuşkusuz Amerika’nın bulguları Türkiye’ye tıpatıp uymaz. Ama yönelimlerin benzediğini söyleyebiliriz. Bizde de genç erkekler edebiyatla pek ilgilenmiyor, roman okumuyorlar.  Özellikle roman alanında kadın okurların başatlığı çok açık.