Karabük efsanesi: Geyikli Dede
Çok eski zamanlarda, Öğlebeli Köyü'nde fakir bir çoban yaşarmış. Nereden geldiği, ne zaman geldiği kimse bilmezmiş. Bir babası, bir anası, bir de kocamış karısı varmış. Bu çobana dede dermişler. Okuması, yazması yokmuş ama güzel sözleri, esrarlı hali ile kendisini çok sevdirmişti.
Dede, kurak ve kıraç alanlarda sığırlarını güdermiş. Araç Çayı'nın öte geçesindeki çayırlara geçemediği için canı sıkılırdı. Bir gün çayın üstüne köprü yapmayı düşünmüş. Ormandan kestiği ağaçları danasının sırtında taşımaya başlamış.
Dana her gün ağaçları taşıyıp dedesinin yanına getirirmiş. Dede de ağaçları birbirine çatarak köprüyü kurarmış. Bir gün, köprünün yarısı tamamlanmışken, dede bir duaya başlamış:
"Ya Rabbi, bu köprüyü bitirmem için bana yardım et. Geceleri ormandaki geyikleri bana hizmet ettir."
Duası kabul olmuş ve geceleri geyiklerin yardımıyla köprü kısa sürede tamamlanmış. Köylüler, köprünün geceleri kendiliğinden yapıldığını duyunca şaşkına dönmüşler.
Dede, bir de cami yaptırmaya karar vermiş. Köy meydanını kazmış ve işe koyulmuş. Sabahleyin bakmışlar ki, meydanda kum ve taş dolu. Köylüler, bu işin de dedenin eseri olduğunu anlamışlar.
Gözetleme kararı
Bir gece, köylüler dedenin işini gözetlemeye karar vermişler. Gecenin karanlığında, dedenin danasının sırtında taş taşıdığını görmüşler. Bu duruma çok şaşıran köylüler, dedenin sırrını öğrenmiş oldular.
Dede, köylülerin sırrını öğrendiğini anlamış. Karısına, "Köylüler benim işime mani oluyorlar. Camiyi yapmak nasip olmayacak. Beni görürseniz, beni burada aramayınız. Kara danayı ardımca salınız. O, benim yerimi bulacaktır." demiş.
Ertesi gün, dede evden çıkıp gitmiş. Karısı, iki gün beklemiş ama dedesi dönmemiş. Kara danayı ardına salmış ve peşinden yürümeye başlamış. Dana, önce mezarlığa gitmiş, sonra Dede Yaylası'na kadar yürümüş. Sonunda, bir yerde düşmüş ve ölmüş...
Dana öldüğü yerde bir türbe inşa edilmiş. Bu türbe, ermiş çobanın yattığı yerdir ve adı "Bahattin Gazi Türbesi"dir.
