Eskişehirspor’un haftalardır içinde bulunduğu duygu tam olarak da bu.

Çaresizlik.

Hem de öyle bir çaresizlik ki, uzun süre de geçecek gibi görünmüyor.

Her hafta bir umut geçiyoruz televizyonun karşısına.

İstediğimiz tek şey sahada Eskişehirspor ruhu görmek.

Ama göremiyoruz.

***

Haftalardır sahaya çıkan ve sadece yürüyen kırmızı siyah bir forma giyen oyuncular var ortalıkta.

Şanlı armamızı görmesek o takımın Eskişehirspor olduğunu söylemek mümkün değil.

***

Yönetim ise bu kötü gidişi lehimize çevirecek bir şey yapamıyor.

Sadece borçlarla ilgileniyorlar.

Yani onlar da artık kaçınılmaz sonu bekliyorlar.

‘Transfer tahtasını açamayız’ söylemini ortaya atan bir yönetimin başka bir beklentisinin olduğunu kimse söyleyemez.

***

Kimse biz önümüzdeki 3-4 seneyi planlıyoruz hikayeleri anlatmasın.

O kör kuyuya bir düşersek bir daha çıkamayız.

Ama her geçen gün o kuyunun dibine doğru hızla ilerliyoruz.

***

Giresun maçını yine kahrolarak izledik.

Yine çok etkisizdik.

İki dakikada iki gol yedik.

***

Bundan sonra yapılması gereken tek şey var.

Kurtuluşun tek parolası transfer tahtasını açmak.

Aksi halde,

Mevcut kadro ve bu moralle hiç galibiyet almadan ligi bitirebiliriz.