Önceki yazımızda “utanç duygusunu” incelemiş ve insanın belki de ilk insanca duygusu olduğunu belirmiştik. Bugün de daha önce yazdığımız bir yazının üzerinde biraz oynayarak buraya tekrar koyalım ve böylece “ahlak” üzerine bir kez daha bir yazı oluşturalım… 

Ahlak veya ahlaksal davranış, genellikle "Homosapiens" olarak adlandırdığımız atalarımızın oluştuğu evrede yani insan evriminin belirli bir aşamasında edindiğimiz bir beceridir. O da utanç gibi bilinç ve farkındalıkla birlikte ortaya çıkmıştır. Bazı davranışların iyi, kabul edilebilir, bazılarının kötü, örnek alınmaması, hatta cezalandırılması gerektiğini düşünen inançlar veya kurallar sistemidir. Nesiller boyunca gelişme ve değişim göstermiştir. İnsanlık bazı davranışları ahlaken doğru veya yanlış olarak yorumlamaya eğilimlidir ve bulunduğu kültürün ya da mahallesindeki, sokağındaki alt kültürün etkisi altındadır. Bu, "belli durumlarda ben karar vereceksem eğer, düşünmeme gerek yok, alt kültürüm bu durumda ne yapmam gerektiğini zaten söyler" demektir. Bizler doğal ayıklanmanın (Doğal Seleksiyon) yönlendirdiği, öyle gelişebilenlerin ancak hayatta kalabildiği, diğerlerinin ortama uyamadığı için elendiği evrimin ürünleriyiz. Bilim modifiye edilmiş maymunlar olduğumuzu söylüyor. Yalnızca anatomik yapımız değil psişik özelliklerimiz de bu evrim sürecinin ürünüdür. Kişilik dediğimiz şey ise bu oluşumun bir tezahürüdür. İnsan zihni iki kısımdan oluşur. Birincisi mantıksal akıl yürütme becerisi ki, beynimizin “korteks” denilen en son gelişen beyin kabuğu bölümü, ikincisi ise "tutkular" veya "duygular"dır ve insanı eyleme yönelten “limbik sistem” veya memeli beyni dediğimiz bölümüdür. Akıl denen şey aslında duyguların önümüze koyduğu hedeflere bizim ulaşabilmemizi sağlayan bir araçtır. Aslında bize egemen olan duygularımızdır. Yani limbik sistemi denetleyen veya denetleyemeyen korteks davranışlarımızın nedenini oluşturarak insanın özünü ortaya çıkarır... 
İnsanı dünyadan çektiğimizde onu yok ettiğimizde, duygularımızla aklın oluşturduğu zihnimizi yani göreceli olarak yeni evrilen korteks ile daha eski yapımız olan memeli beyni dediğimiz limbik sistemi devreden çıkardığımızda ahlak diye bir kavramda olmaz, dünya olgulardan ibaret kalır. O zaman bir cinayetle iki canlının öpüşmesi arasında hiçbir fark yoktur. İkisi de olgudur. İnsanın olmadığı vahşi doğada cinayet yoktur, sadece gereksinmeler karşılanır. Ona o değeri ve onun kötü bir şey olduğu duygusunu biz yükleriz. Yani ahlak tamamen insani bir değerdir, insanlar tarafından yaratılmıştır ve insanlar tarafından kullanılır. Nasıl kullanıldığı da insanın insanlığını belirler...