Mutlu insanlar şehriydi.
Huzur kentiydi Eskişehir.
Tüm sahipsizliğine rağmen...
****
Son yıllardaki pek çok şeyi, pek çok değerini kaybetti.
Eskişehirspor zorluklarda çıktığı yerden düştü.
Mutlu insanların şehriydi.
Karamsarlık baskın çıktı.
Kent moral kaynağını ve yaşama sevincini yitirdi.
****
Asansör takım olduk.
İndikçe indik.
Düştükçe düştük.
Dış güçler bir yana, ne yaptıysak kendimize yaptık.
Sahipsiz şehirde, sahipsiz kaldı koca kulüp.
****
Hafta sonunu iple çekerdik.
Maç gününü beklerdik.
Şimdi, hafta sonları eziyet oldu.
kendi sahamızda oynadığımız 10 karşılaşmada sadece bir kez kazandık, 8 kez yenildik ve sadece bir beraberlik aldık.
****
Şimdi kara kara düşünüyoruz.
Sokaktaki adam üzgün.
Taraftar öfkeli.
Eskişehir en byük değerini, moral ve sevinç kaynağını kaybetme tehlikesi ile karşı karşıya...
Güzel günler yakında demek isterdim ama;
Şehir olarak mutlu değiliz...

ABİDİN'İN MAKARASI... 
Abidin'i bizim kuşak bilir.
Elindeki makara ile tanınır.
Kimse alamamıştır o makarayı...
Abidin denilmesine ses çıkarmaz, ama Abidin Tıs Tıs derseniz, muhtemelen cebinde taşıdığı taşları kafanıza yerdiniz.
****
Beşiktaşlı olarak bilinen Abidin'i son yıllarında Eskişehirspor maçlarında tribünde görme şansına erdik.
Bu kentin velisi gibi, delisi de sevilir, sayılır.
Abidin'den sonra ikinci sırada İbrahim gelir.
'Şak şak ibo' diye tanınır.
****
Bu kentin en renkli ve ünlü kişilikleridir.
Sol sol, Adem, Dilaver, Aynalı Mustafa, Kepçe Erdal Sizin sinemanın Polis'i, Tribünlerden Şemsi ve Pamuk Sabri, Aşık Murat, Küçük Kafa Oktay,Arabacı Besim Tekerin patlasın diye beddua eden 31 İbrahim...
Kadınlar da var elbette. Şefika, Matmazel ve Mürvet.