90’lar çocuğu olduğumu ifade ederek yazıma başlamak istiyorum. Ne güzeldi o yıllar…Okullarda mürekkepli kalemler, dökülen mürekkepler, walkmanlar, bele takılan çantalar , oynadığımız oyunlar…90 ‘ların güzelliklerini yaz yaz bitiremem..
                                                       ***
  Ben size o yıllarda oynadığımız bir oyundan bahsetmek istiyorum.  Mahalle arkadaşlarımızla toplanıp boş bir arsada Amerikan Beyzbolu oynardık. Biz bu oyunu nerden bulduk hiç hatırlamıyorum ama sopamızı komşunun kömürlüğünden ara durakları ağaçlardan yapardık. Bu oyunda tek lüksümüz topumuzdu. Yokluktan kendimizce bir oyun bulup çok eğleniyorduk. Yenilsek de  yensek de çok mutluyduk. Sizde oynadığınız oyunu düşündüğünüzde eminim yüzünüzde bir tebessüm oluyordur.
                                                         ***
  Gelelim şimdiki zamanın çocuklarına. Çevrimiçi  oyunlar, tabletler, sesli konuşan bebekler, hareket eden oyuncaklar….Her şey daha gelişmiş, daha  güzel, daha albenili. Ama  neden çocuklarımız agresif sinirli olabiliyor. Ya da arkadaşları arasında oyun oynarken neden hırslı neden hep ağlamaklı…
Bunun nedenini hiç ebeveynler olarak kendimize sorduk mu?
                                                               ***
  Teknoloji  faydalı olsa da fazlasının zararının olduğunu düşünüyorum. Ebeveynler olarak da teknolojiye takılı kalıp çocuklarımızı ihmal ettiğimizi düşünüyorum. Agresif, öfkeli hırslı çocuklarımızın sebebini onlarda değil bizlerde sorgulamalıyız. Gelecek nesil için mutlu çocuklar yetiştirmeliyiz…
 
NASIL OYNAYACAĞINI BİLMEK MUTLU BİR YETENEKTİR.
                                                         RALPH WALDO EMERSON