Herkes kendi yaptığı işi beğenir.
Kolay kolay da eleştiriye katlanmaz.
- Hiç düşündün mü?
- Belki o kadar önemli değilsindir.
- İnsanlar seni idare etmiştir.
- Bir de böyle düşün!
Neden insanlar beni idare etsin.
Benden bir çıkarı olamaz Kİ
Moral bozmakta üstüne yok!
- Kötü bi şey demedim ki!
- Sen de herkes gibi kendinden başkasını beğenmezsin.
- Herkesi değerlendirir, eleştirisin!
- Kendine gelince, özüne bakıp da öz eleştiri yapmazsın!
- Yapmadığın sürece de kendini ve haddini bilmezsin.
- Sen haddini bilmezsen biri gelir sana haddini bildirir.
- Benim görevim seni uyarmak.
Ben haddimi yani sınırımı bilirim. Sen merak etme!
Söylediğin sözlere gelince hepsinde bi hakikat payı var elbette.
İnsan kendini beğenmezse çatlarmış der atalarımız.
- Çok güzel söyledin
- Yunus Emre, Mevlana’ya sormuş:
- O kadar yazarsın, o kadar okursun ne bilirsin?
- Mevlana şu yanıtı verir. “Haddimi bilirim.” Demiş
Bizi idare edenler haddini biliyor mu?
Hiç biri eleştirilere katlanamaz.
Yapılan hatalar onların dışında oluşmuştur.
Onlar sütten çıkmış ak kaşıklardır.
