Tarihi Odunpazarı meydanı unutuldu.
Halbuki ne büyük mitingler yapılmıştı orada.
Şimdi tercih edilmiyor.
AKP Lideri ve Cumhurbaşkanı Adayı Recep Tayyip Erdoğan vilayet meydanını seçti.
CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu Sıhhiye meydanını.
****
Gelelim iki cumhurbaşkanı adayının söylemlerine.
Bilmiyorum ben mi öyle anladım.
Bu defa Sayın Recep Tayyip Erdoğan Eskişehir ile ilgili olumlu şeyler söyledi.
Keşke; meydandaki Eskişehirlilerden birisi uyarsaydı.
Ya da bir pankart açılsaydı.
"Stadyumun adı Atatürk olsun."
Kimse hatırlatmadı herhalde.
O da adını bile anmadı.
****
Sayın Kemal Kılıçdaroğlu'na gelince.
14 Mayıs sonrası yapılacaklara devam etti.
Üstüne koyarak.
İki miting alanından hangisi daha kalabalıktı tartışmasına girmek istemem.
Çünkü; seçim seçim alanlarındaki kalabalıklarla kazanılmıyor.
Sandıktan çıkan oylarla kazanılıyor.
****
Kimin daha fazla alkışlandığı da önemli değil...
Bizim gençlik yıllarımızın ve seçim mitinglerinin popüler ismiydi.
Kürsüye çıktığında herkes onu can kulağı ile dinler.
Millet Partisi başkanı Osman Bölükbaşı kendisini dinleyen toplululukları coşturuyordu ama; seçmenden beklediği oy desteğini alamazdı.
****
Seçmene kızmıştı.
Kürsüden kendisini alkışlayanlara sitem etti.
“Ey seçmen! Siz burada beni alkışlıyorsunuz. Ama, oyunuzu gidip yine başka partiye veriyorsunuz.”
Bu da gösteriyor ki; çok konuşmak, kendini dinletmek ve alkışları toplamak değil önemli olan.
Oradakiler çoğunlukla partili.
Önemli olan sandık...
********
ŞANSLI KUŞAK...
Şanslı bir kuşaktık.
Oyun oynayacak boş alanlarımız vardı mahallerde.
Futbol oynayacak boş arsalarımız.
..Ve galiba oyun oynayarak değerlendirecek boş zamanlarımız da vardı.
Sokaklar araçlara terk edilmemişti o yıllar.
Biz okul-dersane-ev üçgenine hapsedilmemiştik.
Biliyorduk ki; çocukluk bir kez geliyor insanın başına.
****
Yavaş yavaş çekildik o sokaklardan.
Beton binalar arasında hapsolduk.
O mahalle maçları bitti.
Hava kararıncaya kadar uzayan minyatür kaleler...
Sokak oyunlarmız, körebe, saklambaç, yakartop.
****
Şimdi futbolu evinde oynuyor çocuklar.
Bilgisayar başında, bazen hayatında bir kez bile görmediği başkaları ile aynı yalnızlığı paylaşıyorlar.
