Türk Hukuk tarihi sürekli devam eden aflar ve örtülü aflarla dolu. Cezaların sık sık affedilmesi suç açısından bir çığa dönüşen kar tapu gibi suç oranlarının da hızla artmasına sebep oluyor. Af tarihimize bir bakalım;
1922 ve 1923  Genel Af Yasaları:  Bu yasalar ile , mahkumların cezalarında indirime gidildi. Cumhuriyet, af yasaları ile birlikte önceki düzenin suçlularını affediyor ve toplumsal birlikteliği sağlamayı amaçlıyordu.
1933: 10. Yıl Genel Affı: Cumhuriyet'in 10. yıldönümü dolayısıyla, 26 Ekim 1933'te yeni bir genel af yasası çıkarıldı. Hafif suçlar affedildi.
1960: Askeri Darbenin Ardından Genel Af: Askeri darbenin ardından, 26 Ekim 1960'ta beş yıldan az hürriyeti bağlayıcı cezalar affa tabi tutuldu.
1963: Genel Af: Genel af yasasıyla, beş yılı geçmeyen hapis cezaları için af getirildi ve ceza indirimleri uygulandı.
1974: Sol ve Sağ Örgütler İçin Genel Af: CHP ve MSP koalisyon hükümeti döneminde çıkan genel af, tüm sağ ve sol örgüt mensupları affedildi.
2000: Rahşan Affı: devlete işlenen suçlar dışındaki suçlara erteleme ve şartlı salıverme getirdi. 
2016: Darbe girişimi sonrası dolup taşan cezaevlerini boşaltmak için infaz yasasında değişiklik yapıldı, 38000 mahkum tahliye oldu
2020 Covid affı: Covid salgını ile yeni bir infaz yasası değişikliği geldi, açık cezaevine geçen mahkumlar tahliye oldu.
2023 yılı infaz düzenlemesi: Bu düzenlemeyle COVID-19 izninde bulunan, denetimli serbestliğe ayrılmalarına 5 yıl ve daha az süre kalan mahpusların tekrar hapishaneye dönmemesi ve kalan sürelerini denetimli serbestlik altında geçirmeleri düzenlendi.
Sürekli yenilenen genel ve örtülü ağlar, adaletin yerini bulmadığı düşüncesi, hem cezaların caydırıcılığını ortadan kaldırıyor, hem de suç mağduru olan kişileri kendi adaletlerini sağlamaya itiyor. İşin ilginç yanı bu kadar affa rağmen Türkiye Avrupa ülkeri arasında en çok mahkum ve tutuklu oranına sahip ülke. Suçu önlemeye dair bir politikamız olmadığı gibi, suçluları ıslah da edemeyoruz