Kendimize yapılmasını istemediğimiz kötü davranışları,
karşımızdaki insana yapmadığımız zaman.
Ne zaman insan oluruz?
Caddenin ortasında arabaların arasında değil DE.
Yaya kaldırımlarında ama el ele tutuşup,
sebilhane bardağı gibi yürümediğimiz zaman.
Ne zaman insan oluruz?
Yaya iken arabalılara, arabalı iken yayalara,
saygılı olduğumuz zaman.
Parklarda çitlediğimiz çekirdekleri yere atmadığımız.
Çiçekleri koparmadığımız.
Çişi gelen veletlerimizi parkın kuytu yerlerine işetmediğimiz zaman.
Çocuklarımıza yanlış davranışlarımızla örnek olduğumuz zaman.
Ne zaman insan oluruz?
Adaletten. İnsan haklarından ödün vermediğimiz. Rüşvet vermeden iş yaptırdığımız.
İşlediği cezadan kurtulmak için hatırlı kişileri aracı yapmadığımız zaman.İnsan olma
yolunda ilk adımımızı atmış oluruz.
Baba oğluna: “Oğlum bu kafayı değiştir. Bu gittiğin yol, yol değil.
Sen bu kafayla insan olamazsın” der. Bu söze kızan oğlu evi terk eder. Delikanlı şans eseri küçük bir beldede belediye başkanı olur.
Bir gün babası aklına gelir. Görevlileri gönderir ve babasını getirir.
— Bana iyi bak ihtiyar. Bir zamanlar insan olamazsın dediğin oğlunum ben! Bu beldenin de belediye başkanıyım dediğinde yaşlı adam.
— Beni onca yoldan ayağına getirtin. Sen koltuğunda ben ayakta dikildim. Ben sana belediye başkanı olamazsın demedim. İnsan olamazsın dedim.
