Garip, karmaşık, ne olduğunu, nasıl olduğunu çözemediğim,
Hüzün çöker bu mevsimde içime.
Hava ne bahardır ne de yaz, hafifçe serin ve yağmurlu,
Bazen delicesine sıcak, aşkında kararsız bir genç kadın misali.
Adında bahar vardır ama başı sonla başlar işte..
Karmaşık duygular yumağına sarmalanırım yine,
İçinden çıkamam ne kadar istesem de.
Birden durduk yere ölümüm düşer aklıma,
Kendime değil de arkamda boynu bükük kalacaklara yas tutarım.
Azdır belki de sevenim ama olsun, 
Onlar tam sevenler, sağlam sevenlerdir mutlaka.
Anam, eşim, evladım, üç beş dostum, kader ortaklarım,
Hele de kediciklerim nasıl da yolumu gözlerler kim bilir?
Neden gelmedim diye sorarlar birbirlerine bakıp o güzel gözleriyle..
Hani öyle arada bir kısa süreli gidişlerime benzemez bu sefer ki, 
Bir türlü gelmek bilmem,
Kapıyı açıp ta, nerdeymiş benim bebeklerim demem bir daha.
Hele bir de yavaştan akşam çöktü müydü 
Eskişehir ovasının üzerine,
İnsanlar bir telaş, elleri kolları dolu dönerken evlerine,
Ben sıcak güvenli yuvamda sokak köpeği hüznünde,
Annesini yitirmiş yavru kedi korkusunda,
Tüyleri sırılsıklam küçük serçe kuşu misali,
Sanki gidecek yerim yok,
Sığınacak sıcak bir yürek, bir dostun iki çift tatlı sohbetine hasret,
Öylece titrer dururum umutsuzca.
Uzaktaki sevdiklerimi, yitirdiğim yakınlarımı özlerim, 
Çocukluğumun artık çok gerilerde kalan,
O bulutsuz şen günlerini de elbette.
Hiçbir şeyle teselli bulamam,
Küçük kedimin, sütünü içerken çıkardığı neşeli ağız şıpırtısı,
Arka bahçenin güzel ceviz ağaçlarının dallarındaki
Yaramaz Kuyruksallayanların gevezelikleri, 
Radyomun tren raylarındaki tıkırtıları çağrıştıran melodileri,
Avutmaz bir türlü gönlümü.
İçimden kalkan kara trenler elemli istasyonlarda mola verirler,
Menzilleri belirsizdir, bilemem hiç nereye giderler? 
Özlemlerim şaha kalkar, hüzne sevda çekerim ben hep bu mevsimde…

     Evet… İşte, sonbaharın son ayına da girdik. Bu yıl özelimde mutlu olaylar yaşadım, ama yaşam amacım olan “hayvan hakları” ile ilgili oluşan deprem niteliğindeki yasa değişikleri benim gibi pek çok can dostunu yaşamından bezdirdi. Aslında ben birkaç yıldır beklemekteydim bu sonucu. Bana göre bağıra bağıra geldi katliam yasası ama işte öyle seyretmek durumunda kaldık, çabalar fayda etmedi engelleyebilmek adına. Sonbahar hüznüne gizledim tüm duygularımı, kimseleri üzmemek, umutsuzluğa düşürmemek için.