Eskişehir Kent Konseyi Hayvan Hakları Çalışma Grubu olarak geleneksel hale getirdiğimiz 9. Pati Şenliğini gerçekleştirdik geçtiğimiz cumartesi günü. Yazdan kalma harika bir günde çok sayıda can dostuyla buluştuk. Yıllar önce EHKD’de birlikte çalıştığımız, derneğin başkanlığını yapan sevgili arkadaşım Handan Çil, etkinlik alanımıza Datça’dan gelerek bana çok güzel bir sürpriz yaptı. Ve daha sayısız güzel yüreklerle yüz yüze görüşme şansım oldu. Sanal alemde görüp dertleştiğimiz bir çok güzel insan ziyaretimize geldi. Stantlar doldu taştı.
Ama en güzeli Odunpazarı ve Tepebaşı Belediyelerimizin hayvan barınaklarından getirdikleri minik canların, yavru köpeklerimizin, insan yavrularıyla buluşması oldu. Onların patili canlara sevgiyle, muhabbetle yaklaşmalarının, minicik ellerin canlarımızın başlarını okşamalarının görüntüleri gerçekten de her şeye bedeldi.
Alandaki sahiplenmeler çok olmasa da her iki belediyemizin çalışanları, sorumlu başkanları, etkinliğin farkındalık yaratma adına çok olumlu olduğunu, pek çok sayıda kişinin adres sorduğunu, ileriki günlerde gelmek istediklerini söylemeleri bizleri biraz da olsa teselli etti ..
Yalnız uzun süredir farkında olduğum bir gerçeği teyit ettim o gün; barınak çalışanlarının da altını çizerek söyledikleri gibi, can dostu sahiplenmenin masrafları insanların zaten kıt olan bütçelerine ciddi yük olmaya başladı. Mama fiyatları, veteriner hekim tarifeleri, insanları patili dost edinmede caydırıcı unsur olmaya başladı uzunca bir süredir. Hatta evlerindeki can dostlarını sırf bu nedenle, “ben artık masraflarına yetişemiyorum” diyerek bırakan çok insan oluyormuş bana gelen bilgilere göre.
Yazık, çok ama çok yazık. Hayat pahalılığında, kuduran enflasyonda en ufak bir katkıları, suçları olmayan masum canlar neden bunun ceremesini ödesin ki? Ama ödüyorlar işte. Acı çok acı..
