Ailemiz, bizi yetiştirirken ne diyordu?
— Aman devlet memuru olsun.
8-5 çalışsın, yorulmasın yavrum.
Garanti maaşı olsun.
Etliye sütlüye karışmasın, üstüne vazife olmayana bulaşmasın.
Bu kafayla yetiştirildiğimiz için, bu hayatı yaşıyoruz
Büyüyünce ne yapacak bu çocuk?
Tembelliğine en uygun şekilde yaşayacak.
Ben mi düzelteceğim bu sistemi diyecek?
Sadece öğretmen değil?
Her telden insanı tembel bu memleketin.
Tembellik yüzünden eğitimin hali de ortada.
Hayatının amacı kaytarmak haline gelmiş bir millet olduk..
Öncelikle herkes kendi evinin içine, kendi zihniyetine baksın!
Bir yüzleşse, kendi kirinden arınsa, öğretmen de arınır.
Öğretmen arınırsa, öğrenci de arınır.
Geleceğin toplumunu temsil edecek olan öğrenci arınırsa toplum arınır.
Öğrencilerine müşteri olarak bakan eğitim olur mu?
Öğretmenliği işin tatili ya da parası için seçiyorlar.
Oysa kendi kendini bitiren meslek grubudur öğretmenlik.
Gerçek öğretmen mum misalidir.
Öğrencilerini aydınlatırken kendi erir.
Bu işten ekmek yiyorum bi çocuğa faydam olsun.
Diyen öğretmenlerimiz var mı?
